Regenseizoen, Chief, Independence day & Kasama

Het is zover; het regenseizoen is begonnen! Sinds een paar dagen komt de regen elke avond met bakken uit de lucht en veranderen de zandweggetjes in modderrivieren. Helaas brengt het regenseizoen ook een invasie van vliegende insecten met zich mee. In dit seizoen komen slangen uit hun schuilplaats en leiden veel mensen aan malaria.
Het koken met de kinderen onder het afdakje op een vuurtje van boomstronken is elke keer weer een uitdaging, maar het heeft ook wel wat. Net als ’s avonds spelletjes doen bij kaarslicht. De gevoelstemperatuur is ook gelijk met 10 graden gedaald. Wel een fijne afwisseling in die hitte van de afgelopen tijd. We zijn de afgelopen weken naar de kerk geweest, op bezoek in het ‘paleis’ van de Chief, Independence day gevierd met de weeskinderen en een trip naar Kasama gemaakt.

Kerk

Het weekend voor 21 oktober was aardig druk. Het begon zaterdagochtend met een echte Zambiaanse kerkdienst in Chinsali Central. Dit was een ervaring op zich. Tijdens de dienst werden we naar voren geroepen en bleek dat we ieder een kaartje moesten pakken en de naam die hierop stond moesten voorlezen; dit was de naam van onze Afrikaanse moeder. Een leuk idee, maar de manier waarop wij de namen uitspraken vonden de Zambianen hilarisch. Daarnaast hadden we niet helemaal meegekregen dat sommige liedjes deels in Engels en deels in Bemba worden gezongen. Op een gegeven moment stonden we helemaal vooraan Engels te zingen, terwijl de rest van de kerk in canon Bemba zong. We werden na de dienst uitgenodigd voor de bijbelstudie, wat inhoudt dat men in groepjes uiteen gaat en onder een mangoboom diverse onderwerpen bespreekt. Tijdens de bijbelstudie kwamen er dingen aan bod waar ik het niet helemaal mee eens ben, vrouwen die als vermaak voor mannen zijn gecreëerd of negatieve opvattingen over de Islam. Er waren voornamelijk mannen aan het woord, maar er werd ook naar onze mening gevraagd en naar iedereen geluisterd.

Na de dienst was het tijd om een bezoek te brengen aan Chief Chewe. De Chief is hier het officiële ‘hoofd’ van Chinsali. De geschenken; kwacha’s, kip en chitenge, werden geaccepteerd en we mochten binnen komen in z’n ‘paleis’. Chief Chewe heeft gezag in de regio, bij binnenkomst is het gebruikelijk om te knielen en ook klappen en buigen wordt gezien als uitingen van respect voor hetgeen de Chief vertelt. De Chief bleek erg vrijgevig te zijn en bleef ons maar wijn, bier, softdrinks, nhsima, rundvlees en rap aanbieden. Ondanks het grote huis bleek er toch nog een echte Zambiaanse wc te zijn; strohalmen in een vierkantje, boomstammen op de grond en een dicht blikje in het midden. Ik wist even niet wat ik ermee aanmoest, vooral toen er ook nog een kip naar binnen kwam! Terug in het ‘paleis’ begon het ineens keihard te regenen, de eerste regenbui in Zambia! Toen we weggingen kregen we een boekje van een Amerikaanse priester en een fles black label mee. Door de beveiliging van de Chief naar Kalwala’s begeleid.

Zondagochtend met Christopher naar de Pentacostel Victory Bible Church geweest. De mensen waren heel vriendelijk; voor de dienst kwam de hele kerk ons een hand geven. Tijdens de dienst werd er veel gedanst en gezongen. Het bidden doen de meeste mensen hier hardop en is het gebruikelijk al je emoties te tonen. De preek ging over ‘the right attitude’; het belang van anderen helpen. ’S Middags bij de rivier de zoontjes van Silvia ontmoet en heerlijke bananenscones gegeten.
’S Avonds is er iets heftigs gebeurd. Een 10-jarig meisje uit grade 4, de klas waar ik Engelse les geef, ging een kip kopen in het dorpje aan de andere kant van de weg. Een man van 25 jaar heeft daar misbruik van gemaakt door haar te verkrachten. Het meisje is direct opgevangen door de verpleegkundigen van de kliniek en onderzocht. De man wordt aangegeven bij de politie. Het meisje is nu bij haar familie. Het voelt machteloos om niets te kunnen doen, behalve hopen dat zij goed opgevangen wordt.

Independence day

24 oktober zijn we vroeg opgestaan om met de weeskinderen Independence day te vieren. In een grote truck naar de boma gelift en in optocht naar het park gewandeld om daar te kijken naar optredens van verschillende dansgroepen en te luisteren naar de toespraken. Vooraf hadden samen met de weeskinderen groepjes gemaakt. Ik heb de hele dag met Chanda, Purity en Kedrick opgetrokken. De meiden kende ik nog niet zo goed, dus het was leuk om wat meer tijd met elkaar door te brengen. We zijn halverwege de dag bij de vorige caretaker, Victoria, op bezoek geweest. Een hele vriendelijke vrouw. Broodjes en drinken gekocht voor de kinderen en daarna met z’n allen naar de voetbalwedstrijd bij Chinsali Girls Highschool. Niemand wist hoe laat het zou beginnen, echt Zambiaans. We hadden zoveel bekijks dat wanneer we ergens gingen zitten, iedereen de voeltbalspelers de rug toekeerde om naar ons te kunnen kijken ;-) Aan de ene kant grappig om te merken dat we zo'n bezienswaardigheid zijn, maar soms ook wel ongemakkelijk. We kregen na de wedstrijd een verkiezingschitenge van het Patriotic Front, met de slogan; 'for lower taxes, more jobs and more money in your pockets'. Toen het donker werd teruggelopen naar de boma en met een minibusje naar Kalwala’s. Het was een hele leuke dag. ’S Avonds nog een spelletje gedaan met de kinderen en daarna gaan slapen.

Kasama trip

Na een tijdje wikken en wegen besloten zondagochtend 28 oktober tussen 8 en 9 uur naar Kasama te vertrekken. De officiële reden is dat we elke maand een stempel voor in ons paspoort moeten halen, maar stiekem zaten we ons ook wel te verheugen op wat meer diversiteit in eten, een winkelcentrum en stromend water uit de kraan. De afspraak was dat we met Chi Chi zouden gaan, helaas bleek zijn auto geen vergunning te hebben. Dus rond 12/13 uur met een ander busje de hobbelweg op. Het bleek een zandweggetje met heel véél kuilen te zijn, waardoor de bus bijna uit elkaar trilde en het overgrote deel 30 tot 50 km/h werd gereden. Halverwege met een pontje overgestoken bij een idyllisch riviertje met kinderen die groene rupsen verkochten. Helaas was één van onze medepassagiers een luid bellende dronken Zambiaan die, toen we na een rit van 5 uur in Kasama aankwamen pas weer een beetje nuchter begon te worden. Maar 5 uur opgevouwen in busje was het meer dan waard! We werden opgehaald door Brian en Malamba. Zij lieten ons de stad zien en namen ons mee naar een restaurantje. We waren verbaasd over de uitgebreide menukaart, maar de ober gaf toe dat ze alleen rijst of kip met patat in huis hadden. Voor ons geen probleem; op dat moment smaakte al het eten lekker! Het voelde luxe om weer onder een douche te kunnen staan. Volgende ochtend een Engels ontbijtje en op naar de winkels. Ik wilde graag Engelse lesboeken kopen voor de school, omdat ze op school een tekort aan deze boeken hebben. Dit leidt ertoe dat er soms vijf kinderen samen moeten doen met één boek. Helaas waren de boeken niet te krijgen. Gelukkig wel kleding en speelgoed voor de weeskinderen kunnen kopen. Toen naar de immigration office voor de verlenging van onze visa. Een hoop gedoe, wat erop neerkwam dat we een businessvisa hebben gekregen en daarom 2 miljoen kwacha (ongeveer 300 euro) moeten betalen. Omdat de medewerker in eerste instantie niet helemaal officieel te werk ging en ons extra geld voor hemzelf ging vragen, vertrouwden we het zaakje niet helemaal. De projectleider en Chisopa om advies gevraagd. Uiteindelijk toch de stempel gekregen en 30 dagen speling om de regeltjes over die 2 miljoen te controleren. Toen een telefoontje gekregen van onze chauffeur dat hij al opweg was naar Chinsali. Dan nog maar een nachtje Kasama, helemaal geen straf! Door naar de Shoprite, die al helemaal in kerstsfeer was, inclusief dennenbomen, ballen en kerststerren. Op de terugweg zagen we een lodge met gekleurde hutjes. De keuze om daar te blijven slapen was snel gemaakt! Na het avondeten met Brian en Malamba naar een night club. Mijn ‘pooltalent’ – of beter gezegd het gebrek daaraan – laten zien. Volgende ochtend na het Engelse ontbijtje naar de bank, kledingwinkel en Shoprite. Ik heb voor de kinderen een Engels tijdschrift, bordspelletjes en een vlieger gekocht. Na een lange reis met veel onweer en regen zijn we aangekomen in Kalwala’s waar we enthousiast werden begroet. Gelijk water gaan halen bij de rivier in de stromende regen, een film gekeken met de kinderen en als een blok in slaap gevallen. Het is fijn om weer terug te zijn, ondanks dat we hier geen stromend water en vaak ook geen stroom hebben is het bij de kinderen toch het leukste!

Bedankt voor alle leuke berichtjes uit Nederland.
Het is echt leuk om wat van jullie te horen.
Dus vooral blijven sturen ;-)

Twala monana!